Pontevedra, ao 21 de xuño de 2010
In memoriam
JOSÉ SARAMAGO
O golpe fatídico, rematou coa súa vida enteira,
A morte que arrebata e fai tremer, chamóuno,
Con previo aviso máis sen pedir permiso algún
Para apartalo do mundo mortal, onde sófrese
E, onde, as veces, gózase de feito fugaz e depresa.
Mais foi único no mundo enteiro, un loitador constante
Desconsiderado coa inxustiza premeditada,
Ensalzador da xustiza que non existía
Amigos dos necesitatos, dos perseguidos,
Dis fillos da carencia e o desasosego perpetuo.
Fillo de labregos e nacido na aldea de Azinhaga
Ribadetejo o dazáes de novembro
De mil novecentos e vinte dous
De isto xa vai moi tempo, tanto tempo
Tempo tanto, tanto tempo tic -tac -toc
Tempo tonto, tanto tonto,tempo longo
Tempo tempo de tódolos tempos
Tempo exacto, José saramago.
Deixaron o campo habitado de terra negra
No que non habitaba ningún espíritu de Os Lusiadas
Nos tempo de Vasco de Gama
Ou o Marqués de Magalláns.
Namentras Luis de Camóens era facedor
Das aventuras de Ultramar afastado
Pobre e miserento, necesitado
Axudado polo Rei, naúfrago en Mozambique,
Habitante lisboeta en Góa.
E marcharon a gran cidade, capital do país
Mundo de oportunidades frustradas
Pratos partidos de pobre común,
Sociedade dividida antre mundo opulento
E na vida da necesidade grande,
Con muita xente cós pes espidos,
Abofé e lémbrome
Poño por caso o barrio da Alfama
Necesidade dun barrio popular.
Deixou o estudo do coñecemento
A fase evolutiva, educativa e formativa,
Do saber querido ;mais non había escudos extra
Somentes o xustiño para a supervivenza cotiá
Cambiándoo polo mundo laboral duro
En talleres mecánicos de ferro duro e graxa esvaranrante.
Tivo postos burocráticos lentos e torpes.
Que fan lembrar ao Desasosego de Fernando Pessóa
Subío aos tranvias amarelos camiño do Castelo de San Jorge
Grises con sabor a cinsa gris eran os burócratas
De tinta gris e negras e recéns estreadas
Namentras fumaban longos pitos brancos
Paipas estudadas ou cigarros puros de A Havana,
Máquinas de escreber "Underwood"
Que emporca a puntas dos dedos de negro absurdo,
E Negra tinta chinesa, que seca o papel secante de cor rosa
Montaban nas bicicletas negras camiño do traballo
Coñece Ilda Reis, coa que casóu,
No ano de mil novecentos coarenta e catro
Xa morreu aquel ano, no pasar de tódolos anos
Nace o seu primeiro libro: A Viúva, A Claraboia.
A política castiga a José Saramago, có desemprego
Tempos da censura estricta e severa
De dictadura severa con pensamentos extravagantes
Militante do Partido Comunista de Portugal
Lémbrome de Alvaro Cunhal, Segerdario Xeral,
Lémbrome de Luís Cilía,
Lémbrome de José Afonso.
Eran os tempos de Santiago Carrilo,
Liderando o Pecé de España.
Eran os tempos de Enrico Berlinguer
Daquela Italia polipartidista
Brutal atentado en Bolonia,
Polas Brigasas Vermellas,
Eran os tempos de François Marchais
Francia nos tiempos del maio
De mil novecientos sesenta y ocho.
Eran os tempo de leader xove, Von Dick,
Hoxe no Partido Verde no Parlamento de Europa.
Georges Moustaki lideraba un soño irrealizable
Eran os tempos cando Mikhis Theodorakis
Paseábase polos escearios europeas
Representando o Canto Xeral de Pablo Neruda,
Por consello da Ministra grega de Culcura
Melina Mercury. Eran tempos cando Joan Baez
Cantou en Vigo We Shall Overcome,
E decer: Venceremos Nós.
Ou Farewell Angelina.
Eran tempos da Revolución dos Cravos
Aquel vintacinco de abril de 1974
Na que un meniño loiro, colocaba
Un cravo vermello no canón dun fusil ergueito.
Un docente amigo de Saramago, atópallou emprego
Pola bóa fe do vello profesor
Que con bons ollos miraba ao seu antigo alumno
José Saramago, perdido na hostilidade
A il brindada de feito gratuito,
Saramago era o alcume do pai de José,
Planta que a base de comela remataba cá
Fame forzosa e tremenda, do campo negro
A literatura chama ao Universo Saramago
Coa Editorial Cor e coñecemento de outros escritores
Traductor perfecto de Mauppassant, Baudelaire, Tolstoi,
Hegel, Raymond Bayer, Collette, Jean Cassou.........
A súa filla Violante, nace no ano de mil novecentos cuarenta e sete
Traballador do Diario de Lisboa,
Director Adxunto do Diario de Noticias
Momentos de recoplilación e asimilación
Nunha vila do Alentejo, Lavre,
E nascerá Levantamento do Chan
E obras e obras a polémica levantada
Polo Evanxeo según Xesuscristo
Censurado en 1991 ao Premio Literario Europeo
Abandóan a sua Dona, Pilar, e José, Portugal
E fican no paradiso de Illa de Lanzarote
Colaborador de Asociacións polos Dereitos Humáns.
Viaxeiro de todo Mundo Enteiro
Gran digñificador dos dereitos de tódolos seres humanos
Absoluto reinvicador da Xustiza Social
Priodade á o Ser Humano, persóa.
Non as loitas ou comercio hexemónicas que truxeron destrucció.
Que manda máis a empresa ou a Presidencia do Governo?
Ou a gloria abslotuta de ser Premio Nobel.
Somentes hoube e haberá un soio José Saramago,
Orador perfecto, racional, particular, único
Contumaz. Non falaba por falar,
Falaba transimindo de xeito pedagóxica
As súas verdades doían,
Por iso non se quixo escoitar en determinados círculos.
O seu legado é un feito severo e indudable.
Miguel Dubois
No hay comentarios:
Publicar un comentario