Pontevedra, ao 29 de xuño.
O DÍA FINOU
O día finou, antre a ledicia e a non ledicia.
As verbas fluiron polas nosas bocas moi abertas
Con senso ou sin senso, agarimantes ou lastimosas
Pasou un día máis vivido do espazo temporal.
Có paso do tempo vivido, médrame a experiencia
Namentras o tempo réstame existencia.
A vida é cuestión de suma e resta,
A vida e por
A vida é quitar
Namentras o corazón latéxanos
Sentimos a sensación de estar aquí.
Miguel Dubois
No hay comentarios:
Publicar un comentario