ABSURDO

SER O QUE SOU

Pontevedra, ao 3 de xulio de 2010

Número alto levamos de concreto ano,

Ficaron no pasado os mil novecento e...

E cambiamos de século, se non for pouco.

A mutación e grande a metamorfose fonda

A vida un delirio de soños escachados

Cono cáscaras dun hovo roto.

Pero, seguimos avantando

Quizáves nos demáis non pensanos

E o egoismo persoal e a doutrina do ego,

Fa de nós auténticos cómicos vitales.

Sabemos de todo, mais de nada sabemos,

Inventamos o que xa está inventado

Amamos o poder do diñeiro

E non respetamos aos respeto necesitan.

Maldita boca pola que saen as verbas doorosas

As verbas sen senso que fireb e matan.

Maldita sexa o furacán firioso que non respeta nata.

Maltita arma mortal que quita vidas sen piedade,

Absura dor que ameaza.

Como atopar o rego recto

Que me leve aos campos pacíficos

Como rematar coa dorosa violenza

Da que somos víctimas e verdugos.

Acto irracional, irreverente,

Malditas sexas as túas mans tremendas

Que quitan os sorrisos das nobres caras.

De que xeito, absurdo, a tremenda forza do mal.

Apóderase da inocencia e da debilidade.

Violenza absura e tremenda,

Prelinguaxe da morte mortífera,

Furacán de rabia e odio.

O verdugo cometo o acto horrible e aniquilatorio.

Como rematar coa forza do mal que queima e destrue

Como apagar as lapas horribles da dor

Miguel