VIDA

SER O QUE SOU


                                                                               Pontevedra, ao 31 de xulio de 2010

Vai queimámdose o tempo estival,
A diversión habitual, a diversión diferente,
O coñocer a quen non coñecía e amo por mor  de amor.
Sempreo verán, constantemente, atento, sutil e ledo,
Namentras outras continúan coa máquina traballadora,
Digamos uns teñen tempo ledo e outros seguen coa seriedade habitual.

Imos queimando espazos desabitados,
Imos coñecendo o descoñecido,
Invadimos paises foráneas e o cambio fainos
Creer no asombro e no pensar diferente,
De habitantes estranxeiros,

A lus penetra con toda  a súa forza e intensidade,
O Sol é unha fermosa bola vermella de lume aceso,
O círculo potento e poderoso da vida a vida.
A quietude dun espazo lento e quedo,
O vento mareiro que fai medras as brancas crines das ondas.
Con¡mo expresar tanta belleza en tan pouca palbra,
Natureza, vida, movemento, habitante,
Rúas, automóviles, sons perdidos no afastamento.
Hai vida no mundo habitable onde a venganza é un soño escachado.


                                              Miguel  Dubois