XESÚS

Pontevedra, ao 17 de da Maio de 2010

Uxío forte e valente,

vóa silandeiro

Polos ceus do Caurel limpo.

Uxío Nononeyra

Voz galega inesquecicible,

Fonte aberta a calidade poética

                                              A XESÚS  PORTAS FERRO

Sempre estás no lugar que ocupas, prudente,

Vencellado ao mundo da cultura galega

E a música fonda que cura as dores  tremendas

Das almas feridas polo tempo inaudito.

Véxoche hoxe, có sorriso aberto.

Sentado nunha silla sencilla.

De pernas  cruzadas

Todos estades contando contos,

Aquelo que nos chama

As esquencer a dureza do tempo e o sufrimento

A túa esquerda unha neninha no colo da súa mae.

Un sorriso infantil, un ser do futuro inacabado,

Todos levades papeis nas máns ateigas de letras de contos

As máns cheas de papeis fantásticos,

Con ledicia, para soñar en voz alta.

Será a vida un conto enteiro

Que non sabemos como rematará?

Caras felices, todos eles e elas formando

Unha humana roda e conta os contos máxicos

Non aos  abusos da vida cotiá

Non  as metiras ferintes cotiás,

Deixádeme xunguirme a esa roda máxica

Querido Xesús: a vida é un conto chinés.

Despóis de escribirche  a tí Querido Xesús:

Os que  creemos no idioma galega.

Marchamos a Compostela

A reinvidicar o que nos pertence,

O noso querido idioma galego

Rexeitado polo complexo e a incultura.

Percorremos as Rúas da Cidade, berramos outo,

Reivindicando o que nos queren roubar,

Aquelo que nos pertence por herencia  propia,

Namentras X. L. Méndez Ferrín e Feijóo

Corpartían foto para dous nas Terras de Novoneyra,

Foto chamativa ou dos polos opostos.

Hoxe, ti Xesús, voltaches, ao diario

A dirixir aos túa Coral,

Tiñamos algo importante que celebrar

O Día das Letras Galegas

O Ensalzamento do Universo Novoneira,

As alfombras de Frores da Asocoación do Burgo

O galego, Xesús, nuncá morrerá, abofé.

Vaia co meu agarimo para tí.

                      Miguel   Dubois