BARCO A DERIVA

SER O QUE SOU

                                   Atlántico, ao  8 de Outubro de 2012

             

                                   BARCO A DERIVA



Que pena me da os sentimentos fríos,

Ou a necesidade constante

Que construe silenzos prolongados.

Que pena me da o constante abuso

Que pena me da a creación da necesidade

Innecasia, que crea mundos desalentadores.

Que pena me da a división indesexada

Que pena me da as verdades mintireiras,

Que pena me da as longas noitas negras.

Que pena me da a dor que penetra,

Incesantemente, coma un coitelo frío.

Que pena me da a creación

De falsas expetivas,

Que pena me da a mentira tremenda,

Que pena me da a perda dun rumbo concreto,

Que pena me dá, pensar

Que somos un barco a deriva.


                           Miguel  Dubois.